|
موارد و مقدار مصرف:
زرد زخم (ایمپتیگو)
بزرگسالان: روزانه 3 بار پماد 2 درصد روی موضع مالیده می‌شود.
کودکان: روزانه 3 بار پماد 2 درصد روی موضع مالیده می‌شود.
|
|
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
اطلاعاتی در دسترس نیست.
|
|
تداخل دارویی:
عوارض جانبی
پوست: خارش، بثورات جلدی، اریتم، احساس سوزش و درد، خشکی، التهاب، درماتیت تماسی و افزایش ترشح از زخم.
دستگاه گوارش: تهوع.
|
|
مکانیسم اثر:
مکانیسم اثر
موپیروسین سنتز پروتئین و RNA را در استافیکولوک اورئوس مهار می‌کند. موپیروسین مخلوطی از چند نوع اسید سودومونیک بوده که تقریباً 90 درصد آن را نوع A تشکیل می‌دهد. مطالعات در محیط زنده و روی اشرشیاکولی نشان داد که اسید سودومونیک ، ایزولوسین ترانسفر RNA سنتتاز را مهار می‌کند.
این دارو در غلظت‌های بالا اثرات باکتریسیدی دارد. فارماکوکینتیک جذب: مقادیر اندکی از دارو از راه پوست جذب سیستمیک می‌گردد. پخش: مقادیر اندک جذب شده سریعاً متابولیزه می‌گردد. متابولیسم: پس از متابولیسم تبدیل به مونیک اسید می‌گردد. دفع: متابولیت غیر فعال مونیک اسید از کلیه‌ها دفع می‌شود.
|
|
فارماكوكینتیك:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: در صورت حساسیت نسبت به دارو یا اجزای فرمولاسیون.
موارد احتیاط : استفاده در زخمهای بزرگ به خصوص در صورت وجود اختلال عملکرد کلیوی.
|
|
اشكال دارویی:
Ointment: 2%
|
|
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: اسید سودومونیک.
طبقه‌بندی درمانی: آنتی‌بیوتیک.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
نکات قابل توصیه به بیمار
در صورت بروز حساسیت نسبت به دارو، مصرف آن باید قطع شود.
موپیروسین موضعی را نباید در چشم به کار برد.
استفاده از پانسمان پس از مالیدن پماد بلامانع است.
در صورت عدم بهبودی در عرض 3 تا 5 روز به پزشک اطلاع دهید.
ملاحظات اختصاصی
استفاده طولانی از فرآورده‌های آنتی‌بیوتیک موضعی، می‌تواند فرد را مستعد ابتلا به عفونتهای مقاوم هم‌چون عفونتهای قارچی نماید.
دارو ممکن است در درمان فولیکولیت و زخمهای باکتریایی مورد استفاده قرار گیرد.
با توجه به استفاده از پلی‌اتلین‌گلیکول در فرمولاسیون دارو ، در صورت استفاده وسیع از دارو به دلیل احتمال جذب این ماده، بیمار مستعد سمیت کلیوی خواهد بود.
|
