|
اشكال دارویی:
Tablet: 10mg
Injection: 50 mg/ml, 2ml (As Sodium Phosphate) , 50 mg/ml, 2ml (As Sodium succinate)
Injection, powder: 100mg (As Sodium Phosphate) , 100mg (As Sodium succinate)
Enema: 100 mg/60ml
موارد مصرف و مقدار مصرف
الف) التهاب شدید، نارسایی آدرنال.
هیدروكورتیزون سدیم فسفات:
بزرگسالان: 15 تا 240 میلی‌گرم زیر جلدی، عضلانی یا وریدی روزانه در دوزهای منقسم هر 12 ساعت.
هیدروكورتیزون سدیم سوكسینات:
بزرگسالان: شروع با 100 تا 500 میلی‌گرم عضلانی یا وریدی سپس 50 تا 100 میلی‌گرم عضلانی در صورت نیاز.
ب) شوك (به غیر از كریز آدرنال).
هیدروكورتیزون سدیم فسفات:
بزرگسالان: mg/kg 1-0.16 یا mg/m2 30-6 عضلانی روزانه یا دو بار در روز.
هیدروكورتیزون سدیم سوكسینات:
بزرگسالان: 100 تا 500 میلی‌گرم عضلانی یا وریدی هر 2 تا 6 ساعت.
كودكان: mg/kg 1- 0.16 یا mg/m2 30-6 عضلانی یا وریدی روزانه تا دو بار در روز.
پ) شوك تهدیدكننده حیات.
هیدروكورتیزون سدیم سوكسینات:
بزرگسالان: ابتدا 0.5 تا 2 گرم وریدی، هر 2 تا 6 ساعت در صورت لزوم تكرار می‌شود. درمان با دوز بالا تنها تا زمانی كه وضعیت بیمار تثبیت شود ادامه پیدا می‌كند. درمان بیش از 72 ساعت نباید ادامه پیدا كند.
ت) درمان كمكی در كلویت اولسروز و پروكتیت.
هیدروكورتیزون:
بزرگسالان: مقدار 100 میلی‌گرم به صورت تنقیه به مدت 21 شب مصرف می‌شود.
هیدروكورتیزون استات (فوم ركتال) :
بزرگسالان: 90 میلی‌گرم (1 اپلیكاتور پر) یك یا دو بار در روز برای 2 یا 3 هفته. سپس مصرف به یك روز در میان كاهش داده شود.
مكانیسم اثر
اثر جایگزینی آدرنوكورتیكوئید: هیدروكورتیزون یك آدرنوكورتیكوئید است كه خواص گلوكوكورتیكوئیدی و مینرالوكورتیكوئیدی دارد. این دارو یك داروی ضد التهابی ضعیف است، ولی قدرت مینرالوكورتیكوئیدی آن به اندازه كورتیزون و دو برابر پردنیزون است. هیدروكورتیزون (یا كورتیزون) معمولاً داروی انتخابی برای درمان جایگزینی در بیماران مبتلا به بی‌كفایتی غده فوق كلیوی است. این دارو معمولاً برای سركوب سیستم ایمنی به كار نمی‌رود، زیرا مقادیر مصرف آن به این منظور بسیار زیاد است و اثرات ناخواسته مینرالوكورتیكوئیدی به همراه خواهد داشت.
هیدروكورتیزون به صورت خوراكی مصرف می‌شود. هیدروكورتیزون سدیم فسفات می‌تواند به صورت عضلانی، زیر جلدی، وریدی یا انفوزیون وریدی در فواصل 12 ساعتی مصرف می‌شود. هیدروكورتیزون استات به صورت سوسپانسیون است و می‌تواند داخل مفصل، سینوویال، بورس، داخل ضایعه و بافت نرم تزریق شود. شروع اثر آهسته اما طول اثر زیادی دارد. از فرم تزریقی تنها در شرایطی استفاده می‌شود كه از فرم خوراكی نتوان استفاده كرد.
هیدروكورتیزون سدیم سوكسینات را می‌توان به صورت وریدی یا عضلانی یا انفوزیون وریدی، هر 10-2 ساعت بر اساس موقعیت بالینی بیمار، تزریق كرد.
فارماکوکینتیک
جذب: بعد از مصرف خوراكی به سادگی جذب می‌شود. بعد از مصرف خوراكی یا وریدی پیك اثر پس از 1 تا 2 ساعت ایجاد می‌شود. سوسپانسیون استات براساس تزریق مفصلی یا عضلانی و میزان رسیدن خون به آن عضله، جذب متغیری در مدت 24 تا 48 ساعت دارد.
پخش: به سرعت از گردش خون خارج شده و در عضلات، كبد، پوست، روده‌ها و كلیه انتشار می‌یابد. به‌طور گسترده به پروتئین‌های پلاسما (ترانس‌كورتین و آلبومین) پیوند می‌یابد. تنها آن مقدار از دارو كه به پروتئین پیوند نیافته فعال است. آدرنوكورتیكوئیدها در شیر ترشح می‌شوند و از جفت عبور می‌كنند.
متابولیسم: در كبد به متابولیت‌های سولفات و گلوكورونید غیرفعال متابولیزه می‌شود.
دفع: متابولیت‌های غیرفعال و مقادیر كمی از داروی متابولیزه نشده از طریق كلیه و مقادیر بسیار كمی از دارو نیز از طریق مدفوع دفع می‌شوند. نیمه عمر بیولوژیك هیدروكورتیزون 12-8 ساعت است.
|
