|
موارد و مقدار مصرف:
الف) آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت.
بزرگسالان: از راه خوراكی، مقدار 20 میلی گرم یك بار در روز مصرف می شود. در صورت نیاز، می توان دارو را در مقادیر منقسم مصرف كرد.
ب) آرتریت روماتوئید جوانان.
كودكان با وزن 55-46 كیلوگرم: روزانه mg 15 خوراكی.
كودكان با وزن 31 كیلوگرم : روزانه mg 10 خوراكی.
كودكان با وزن 30-15 كیلوگرم: روزانه mg 5 خوراكی.
مكانیسم اثر
اثر ضد درد و ضد تب: مكانیسم دقیق اثر دارو مشخص نیست، ولی به نظر می رسد پیروكسیكام ساخت پروستاگلاندینها را مهار می كند.
|
|
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد و داروهای ترومبولیتیك (مشتقات كومارین، هپارین، استرپتوكیناز یا اوروكیناز) ممكن است موجب تشدید اثرات ضد انعقاد خون این داروها شود.
مصرف همزمان با داروهایی كه تجمع پلاكتی را مهار می كنند، مانند كاربنی سیلین تزریقی، دی پیریدامول، پیپراسیلین، والپروئیك اسید، آسپیرین، سالیسیلاتها یا داروهای دیگر ضد التهاب، ممكن است موجب بروز مشكلات خونریزی دهنده شود.
مصرف همزمان با سالیسیلاتها، داروهای ضد التهاب، فرآورده‌های حاوی الكل، كورتیكوتروپین یا استروئیدها ممكن است موجب افزایش عوارض جانبی گوارشی، از جمله زخم گوارشی و خونریزی، شود.
آسپیرین ممكن است فراهمی زیستی پیروكسیكام را كاهش دهد.
از آنجایی كه پروستاگلاندینها بر متابولیسم گلوكز اثر می گذارند، مصرف همزمان پیروكسیكام یا انسولین یا داروهای خوراكی كاهنده قند خون ممكن است موجب تشدید اثرات كاهنده قند خون این داروها شود.
پیروكسیكام ممكن است داروهایی را كه پیوند زیادی به پروتئین دارند، از محلهای پیوند خود جا به جا سازد.
مصرف همزمان با مشتقات كومارین، فنی توئین، وراپامیل یا نیفیدیپین، ممكن است سبب مسمومیت شود.
در صورت مصرف همزمان با تركیبات طلا، داروهای دیگر ضد التهاب یا استامینوفن، ممكن است احتمال بروز مسمومت كلیوی افزایش یابد.
پیروكسیكام ممكن است كلیرانس كلیوی متوتركسات و لیتیم را كاهش دهد.
پیروكسیكام ممكن است اثر بخشی داروهای كاهنده فشار خون و مدر را كاهش دهد.
مصرف همزمان با داروهای مدر ممكن است خطر بروز مسمومیت كلیوی را افزایش دهد.
مصرف همزمان با فرآورده های جینكوبیلوبا (مثل Ginko TD و Gincosan) ممكن است خطر خونریزی را افزایش دهد.
|
|
تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
اثرات فیزیولوژیك این دارو ممكن است زمان خونروی را طولانی كند (این اثر ممكن است تا دو هفته بعد از قطع مصرف دارو ادامه یابد)، غلظت سرمی ازت اوره خون (BUN)، كراتینین و پتاسیم یا زمان پروترومبین ممكن است با مصرف این دارو افزایش یابد. همچنین، این دارو ممكن است غلظت سرمی گلوكز (در بیماران دیابتی)، هموگلوبین و هماتوكریت را كاهش دهد و نتایج آزمون عملكرد كبدی (غلظت آلكالین فسفاتاز، لاكتیك دهیدروژناز یا ترانس آمیناز) را افزایش دهد.
این دارو ممكن است شمارش WBC، گرانولوسیت‌ها و پلاكت‌ها را كاهش دهد.
|
|
مکانیسم اثر:
فارماكوكینتیك
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت جذب می شود. حداكثر اثر دارو 5-3 ساعت بعد از مصرف آن حاصل می شود. غذا جذب این دارو را به تأخیر می اندازد.
پخش: به میزان زیادی به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: در كبد متابولیزه می شود.
دفع: از راه ادرار دفع می شود. از آنجا كه نیمه عمر دارو طولانی است (حدود 50 ساعت )، این دارو را می توان به صورت مقدار واحد در روز مصرف كرد.
|
|
فارماكوكینتیك:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به دارو، بیمارانی كه در آنها مصرف آسپیرین یا داروهای دیگر ضد التهاب غیر استروئیدی موجب بروز نشانه‌های آسم، كهیر یا رینیت می شود، درد حین جراحی CABG.
موارد احتیاط:
الف) سابقه زخم گوارشی ، آنژیوادم یا بیماری قلبی (ممكن است این موارد را تشدید كند)، كاهش كار كلیه (ممكن است موجب كاهش بیشتر كار كلیه شود).
ب) بیماران مبتلا به نشانه‌های شناخته شده سه گانه حساسیت مفرط به آسپیرین، رینیت/پولیپ بینی و آسم، در صورت مصرف این دارو در معرض خطر بروز اسپاسم نایژه‌ای قرار می گیرند.
پ) داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممكن است موجب نهفته ماندن علائم و نشانه‌های عفونت حاد (تب، درد عضلانی، اریتم) شوند. وضعیت بیمارانی كه در معرض خطر زیاد قرار دارند (مانند بیماران دیابتی) باید به دقت ارزیابی شود.
ت) در شیردهی ، افراد سالمند، افراد مبتلا به هایپرتانسیون و شرایط مستعد كننده به احتباس مایعات، باید با احتیاط مصرف شود.
|
|
اشكال دارویی:
Injection: 20 mg/ml
Capsule: 10mg
Suppository: 20 mg
Gel: 0.5%
|
|
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه‌بندی درمانی: ضد درد غیر مخدر، ضد تب، ضد التهاب.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C (در سه ماه آخر بارداری، رده D)
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
این دارو معمولاً به صورت مقدار واحد تجویز می شود.
عوارض جانبی پوستی ناشی از پیروكسیكام شایع تر از داروهای دیگر ضد التهاب غیر استروئیدی است. واكنشهای ناشی از حساسیت به نور شایع ترین عوارض جانبی هستند.
اثر بخشی پیروكسیكام معمولاً تا دو هفته بعد از شروع درمان بروز نمی كند. میزان پاسخ به دارو باید از طریق بررسی كاهش نشانه‌های بیماری ارزیابی شود.
نكات قابل توصیه به بیمار
قبل از مصرف داروهای بدون نسخه با پزشك مشورت كنید.
تا مشخص شدن اثرات CNS این دارو ، از انجام فعالیتهای خطرناكی كه نیاز به هوشیاری دارند، خودداری كنید. برای جلوگیری از بروز آسیب دیدگی ، اقدامات احتیاطی را به عمل آورید.
در صورت بروز علائم و نشانه‌های عوارض جانبی، فوراً به پزشك مراجعه كنید.
دارو را طبق دستور پزشك مصرف كنید.
دارو را بعد غذا استفاده كنید.
از مصرف الكل و آسپیرین پرهیز كنید.
مصرف در سالمندان
بیماران بزرگتر از 60 سال نسبت به عوارض جانبی پیروكسیكام حساس تر هستند و برای ایشان باید با احتیاط تجویز شود.
به دلیل اثر پیروكسیكام بر پروستاگلاندینهای كلیوی، این دارو ممكن است موجب احتباس مایعات و بروز ادم شود. این اثر ممكن است در بیماران سالخورده و بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب قابل توجه باشد .
مصرف در كودكان: بی ضرری مصرف طولانی مدت این دارو در كودكان ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: از آنجا كه پیروكسیكام تا حدود یك درصد غلظت سرمی مادر در شیر ترشح می شود، شیردهی در دوران مصرف این دارو توصیه نمی‌شود.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی: سردرد ، خواب آلودگی، كسالت، سرگیجه.
قلبی ـ عروقی: ادم محیطی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، كهیر، حساسیت به نور.
چشم، گوش: وزوز گوش ، اختلالات شنوایی.
دستگاه گوارش: ناراحتی اپی گاستر، تهوع، استفراغ، خونریزی شدید، اسهال، یبوست، بی اشتهایی، نفخ، سوء هاضمه، خونریزی پنهان، زخم گوارشی، زخم دهانی.
ادراری ـ تناسلی: مسمومیت کلیوی.
خون: طولانی شدن زمان خونروی، كم خونی آپلاستیك، آگرانولوسیتوز، ائوزینوفیلی، لكوپنی، ترومبوسیتوپنی.
سایر عوارض: افزایش آنزیم های كبدی، مسمومیت كبدی.
مسمومیت و درمان
درمان: محتویات معده باید بلافاصله از طریق ایجاد استفراغ با شربت ایپكا یا شستشوی معده تخلیه شود. ذغال فعال باید از طریق لوله بینی ـ معدی (NG-Tube)) تجویز گردد. اقدامات حمایتی و علامتی (حمایت تنفسی و تصحیح عدم تعادل مایعات و الكترولیتها) به عمل آیند و معیارهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی بیمار به دقت پیگیری شوند.
|
